Po przerwie uczestnicy konferencji zostali przewiezieni do WDW w Ryni nad Zalewem Zegrzyńskim. Tutaj obrady prowadzone były w następnych dwu dniach w dziewięciu sesjach, którym przewodniczyli członkowie Komitetu Naukowego:
Sesja A1 – Zużycie energii w trakcji elektrycznej,
Sesja A2 – Układy napędowe pojazdów trakcyjnych,
Sesja A3 – Kompatybilność w systemach trakcji elektrycznej,
Sesja A4 – Odbieraki i sieć trakcyjna,
Sesja A5 – Modelowanie i identyfikacja w systemach trakcji elektrycznej,
Sesja B1 – Systemy sterowania ruchem i zagadnienia interoperacyjności,
Sesja B2 – Systemy sterowania pojazdami i instalacjami stałymi,
Sesja B3 – Stabilność zasilania pojazdów trakcyjnych,
Sesja B4 – Pojazdy hybrydowe.
W sesji A1 między innymi omawiane były następujące tematy: ocena energochłonności tramwajów z napędem asynchronicznym, hamowanie odzyskowe nowoczesnych pojazdów elektrycznych, ocena możliwości odzysku energii hamowania w trakcji tramwajowej. Zagadnienia oszczędzania energii zużywanej na cele trakcyjne stanowiło centrum zainteresowania referatów wygłoszonych w tej sesji.
W sesji A2, dotyczącej układów napędowych pojazdów trakcyjnych, wygłoszono szereg bardzo specjalistycznych referatów. Omówiono między innymi algorytmy sterowania trakcją pojazdu autonomicznego z elektrycznym niezależnym napędem kół, czy też temat wykorzystania silników elektrycznych wzbudzanych magnesami trwałymi w napędach trakcyjnych.
W sesji A3, przedstawiono zagadnienia kompatybilności w systemach trakcji elektrycznej, w tym aspekty kompatybilności podstacji trakcyjnych z urządzeniami srk, problemy asymetrii napięcia i ich rozwiązywanie w systemach kolei elektrycznych.
Sesja A4 w całości poświęcona była omówieniu badań charakterystyk materiałowych elementów odbieraków prądu i sieci trakcyjnej oraz diagnostyce odbieraków prądu. Bardzo interesujący był referat dotyczący badań rozjazdów w sieci trakcyjnej przystosowanej do dużej prędkości jazdy pociągów.
Sesja A5 z kolei dotyczyła bardzo złożonych zagadnień związanych z modelowaniem w systemach trakcji elektrycznej. Mówiono tutaj między innymi o prognozowaniu obciążeń podstacji trakcyjnych, zastosowaniu nowych metod do szacowania rozpływu obciążeń trakcyjnych w systemach prądu stałego, czy też o modelowaniu procesów cieplnych w strefie obrzeże koła – szyna.
Sesja B1 to sesja poświęcona szerokiemu zagadnieniu sterowania ruchem oraz zapewnieniu interoperacyjności. To w tej sesji omówione zostały aspekty prawne i problematyka wdrażania ERTMS. Bardzo interesujący był referat dotyczący diagnostyki eksploatacyjnej urządzeń systemu ATP (automatic train protection) typu SOP-2P dla linii A metra praskiego. System SOP-2P jest zmodernizowaną, rozwiniętą i dostosowaną do wymogów użytkownika wersją sprawdzonego w eksploatacji systemu SOP-2 zastosowanego w Metrze Warszawskim.
W sesji B2 między innymi przedstawiono oświadczenia eksploatacyjne systemu ochrony ziemnozwarciowej i przeciwporażeniowej. Mówiono także na temat indukcyjnego obwodu torowego zasilanego prądem wysokich częstotliwości, przedstawiono rozwiązania dławików i transformatorów odpornych na działania czynników zewnętrznych, przeznaczonych do przekształtników trakcyjnych.
W sesji B3 omawiano problematykę stabilności zasilania pojazdów trakcyjnych. Problematyka ta jest o tyle istotna, że w najbliższym czasie na krajowej sieci kolejowej będą eksploatowane pojazdy trakcyjne różnych operatorów. Często będą to pojazdy nowych generacji o znacznie większych mocach niż obecnie.
W sesji B4 dotyczącej pojazdów hybrydowych mówiono między innymi o badaniach symulacyjnych i laboratoryjnych przekształtnika obniżającego napięcie dla tramwaju dwusystemowego, czy na temat wyrównywania obciążeń zespołu prądotwórczego hybrydowej lokomotywy manewrowej. Bardzo duża zainteresowanie wzbudził referat dotyczący tramwaju wyposażonego w zasobnik kondensatorowy. Tramwaj taki miałby zdolność poruszania się po odcinku linii, nad którym nie została wywieszona sieć trakcyjna.
Każda z wymienionych sesji cieszyła się dużym zainteresowaniem wśród uczestników konferencji. Świadczy o tym duża ilość, często bardzo szczegółowych pytań zadawanych prelegentom po zakończeniu referatów i dyskusje, które się często przenosiły do kuluarów. Wystąpienia prelegentów były tłumaczone kabinowo z angielskiego na polski i odwrotnie.